Cimon ve Pero

133×200 cm.
Ed.3/5+2Ap.
2010

Roma Hayırseverliği ya da Carità Romana, diğer bir deyişle Cimon ve Pero, babası Cimon hapse atılıp açlıktan ölüme mahkûm edildikten sonra onu gizlice emziren kızı Pero’nun ibret verici hikâyesidir. Bir gardiyan tarafından fark edilir, ancak özverili davranışı yetkilileri etkiler ve babasının serbest bırakılmasını sağlar. Hikaye, Antik Romalı tarihçi Valerius Maximus’un Antik Romalıların Unutulmaz Eylemleri ve Sözleri (De Factis Dictisque Memorabilibus Libri IX) adlı dokuz kitabında kaydedilmiş ve büyük bir evlat dindarlığı ve Roma onuru eylemi olarak sunulmuştur. Pietas Tapınağı’ndaki bir resim bu sahneyi tasvir ediyordu. Romalılar arasında bu temanın, bir Etrüsk efsanesi olan Juno’nun yetişkin Herkül’ü emzirmesinde mitolojik yankıları vardı. On yedinci ve on sekizinci yüzyıllarda birçok ünlü Avrupalı sanatçı bu sahneyi tasvir etmiştir. En göze çarpanı Peter Paul Rubens’in birkaç versiyonunu resmetmiş olmasıdır. Barok sanatçı Caravaggio da 1606 tarihli eseri The Seven Works of Mercy’de (Merhametin Yedi Eseri) (diğerlerinin yanı sıra) tapuya yer vermiştir. Neoklasik tasvirler daha bastırılmış olma eğilimindedir. Roma Merhametinin kurgusal anlatımı, John Steinbeck’in Gazap Üzümleri (1939) gibi 20. yüzyıl romanlarında da görülmektedir. Romanın sonunda, Rosasharn (Şaron Gülü) bir ahırın köşesinde hasta ve açlıktan ölmek üzere olan bir adamı emzirir.